Refik Halit Karay'ı Saygıyla Anıyoruz...

Refik Halit Karay (15 Mart 1888, İstanbul – 18 Temmuz 1965, İstanbul)

15 Mart 1888’de İstanbul’da doğdu. Mekteb-i Sultani'yi (Galatasaray Lisesi) bitirdi.

Hukuk Mektebi’ne başladı. Maliye Bakanlığı'na katip olarak girdi.

Servet-i Fünun’da ve Tercüman-ı Hakikat’te yazmaya başladı. Son Havadis adıyla bir gazete kurdu, Fecr-i Ati Topluluğu’na katıldı.

"Kalem" ve "Cem" dergilerinde "Kirpi" takma adnıyla siyasi mizah yazıları yazdı.

İttihat ve Terakki yönetimince Mahmut Şevket Paşa'ya suikast olayının ardından muhalefeti tuttuğu gerekçesiyle Sinop'a sürgün edildi. Ömer Seyfettin ve Ziya Gökalp'in çabalarıyla İstanbul'a döndü.

Robert Kolej’de Türkçe öğretmenliği yaptı.
Vakit, Tasvir-i Efkar ve Zaman gazetelerinde makaleleri yayınlandı.

Mütarekeden sonra Hürriyet ve İtilaf Fırkası’na katıldı. Posta ve Telgraf Genel Müdürü oldu.

Milli mücadeleye karşı tavır aldı ve Kurtuluş Savaşı sonrası Beyrut’a kaçtı, on beş yıl Beyrut ve Halep'de yaşadı. Af çıkarılınca yurda dönebildi. Gazetelerde yazılar yazdı,
Aydede dergisini tekrar çıkardı. 18 Temmuz 1965’te İstanbul’da vefat etti.

Türk Edebiyatı'nda ilk defa Anadolu'yu tanıtan eserleri "Memleket Hikayeleri" ile ismini duyurmuş, yergi ve mizah türündeki yazıları ile de ün yapmıştır. Türkçeyi ustalıkla kullanan Refik Halit, sade, akıcı dili, güçlü tekniği ile tanınan romancılar arasında yer aldı. Saygıyla Anıyoruz…

Eserleri: İstanbul'un İç yüzü, Ay Peşinde, Yezidin Kızı, Sürgün, Anahtar, Bu Bizim Hayatımız, Nilgün, Yeraltında Dünya Var, Dişi Örümcek, Bugünün Saraylısı, Kadınlar Tekkesi, Karlı Dağdaki Ateş, Dört Yapraklı Yonca, Ekmek Elden Su Gölden, Ayın On Dördü, Memleket Hikayeleri, Gurbet Hikayeleri, Guguklu Saat, Kanije Müdaafası, Deli…